اطلاعات بیشتر
زیورآلات ورشو
در این مقاله سعی می نماییم برخی از ویژگی های زیورآلات ورشو را مورد بررسی قراردهیم
تاریخچه
مردم چین، ورشو را برای نخستین‌بار و از قرن‌ها پیش می‌شناختند و از آن استفاده می‌کردند. در درازای حکومتِ دودمان چینگ و با وجود ممنوعیتِ صادرات آن توسط دولت، این فلز به بخش‌های مختلف هندشرقی قاچاق با نام تجاری بای-تونگ یا پاک‌تونگ(به معنیِ واژگانِ مسِ سفید) به غرب وارد و در ترکیباتِ رنگِ نقره‌ای این فلز، از نقره استرلینگ تقلید می‌شده است. بر پایه گفته‌های بِرتهولد لاوفر یکی از هفت فلزی است که بوسیله جابرابن‌حیان شناخته‌شده است.
استفاده
ورشو برای اولین بار به عنوان یک فلز پایه و برای تولید کارد و چنگال نقره اندود و دیگر ظروف نقره‌ای، به‌ویژه طی فرایندی که ای‌پی‌ان‌اس یا الکترو-اندود نیکل-نقره نامیده می‌شود به محبوبیت رسید. در ساختِ زیپ، کلیدهای با کیفیت بهتر، جواهرات بدلی، ساز و آلات موسیقی و از اکسید آن نیز در صنعت الکترونیک استفاده می‌شود. همچنین از نیکل-نقره به صورت گسترده‌ای در تولید و ساخت سکه استفاده می‌شود. ورشو برای استفاده‌های صنعتی نیز کاربردهای فراوانی دارد، از جملهٔ آنها می‌توان به استفاده در تولید اتصالات دریایی و بست‌های لوله‌کشی برای افزایش مقاومت در برابر خوردگی و در سیم‌پیچ‌ها برای بالابردن مقاومت الکتریکی اشاره کرد.
در قرن ۱۹ و بویژه پس از سال ۱۸۶۸، جواهرسازان سرخ‌پوستِ آمریکایی به راحتی قادر به تولید ورق‌های نقرهٔ آلمانی شدند. آنها از این فلز برای ساخت لوازم جانبی سوارکاری نیز استفاده می‌کردند. از گذشته تا کنون، فلزکازان از ورشو برای ساخت گردن‌آویز، دست‌بند، بازوبند، سنجاق‌سر، سگکِ کمربند، گوش‌واره، سنجاق کروات، ظروف فلزی تزیینی و تاج پادشاهی استفاده کرده‌اند. بسیاری از اتصالات فلزیِ مهار اسب و زین آن، دارای آلیاژ نقرهٔ آلمانی هستند.
در اوایل قرن بیستم، و قبل از ظهور و تولد ورق فولادی، این فلز توسط خودروسازان و تولید کنندکان قطعات خودرو مورد استفاده قرار می‌گرفته به طوری که رولز-رویس در سال ۱۹۰۷ خوروی معروفِ روحِ نقره‌ای را تولید می‌کند. پس از سال ۱۹۲۰ و به دلیل سهولت در استفاده صنعتی و مقاومت در برابر خوردگی برای تولید چاقوی جیبی به صورت گسترده‌ای بکار گرفته شد. قبل از این دوره، فلز متداول آهن بود.